[x] ปิดหน้าต่างนี้
Powered by ATOMYMAXSITE 2.5
วิทยาลัยเทคโนโลยีโซ่พิสัย
เมนูหลัก
หน่วยงานในวิทยาลัย
ข้อมูลพื้นฐานวิทยาลัย
งานนโยบายและแผนฯ
ระบบสมาชิก
Username :
Password :
[ สมัครสมาชิก ] | [ ลืมรหัสผ่าน ]
สมาชิกทั้งหมด 84 คน
สมาชิกที่กำลังออนไลน์ 0 คน
หน่วยงานต่างๆ
poll

   คุณคิดว่าเวปนี้เป็นอย่างไร


  1. ดีมาก
  2. ดี
  3. ปานกลาง
  4. แย่
  5. แย่มาก



 

  

   เว็บบอร์ด >> ห้องนั่งเล่น >>
มังงะแปลไทยเรื่อง Please Have a Meal   VIEW : 57    
โดย TEMD

UID : ไม่มีข้อมูล
โพสแล้ว : 1
ตอบแล้ว :
เพศ :
ระดับ : 1
Exp : 20%
เข้าระบบ :
ออฟไลน์ :
IP : 184.22.166.xxx

 
เมื่อ : ศุกร์์ ที่ 19 เดือน กรกฏาคม พ.ศ.2567 เวลา 19:15:16    ปักหมุดและแบ่งปัน

Please Have a Meal  เชิญรับประทานอาหาร

กาลครั้งหนึ่งในเมืองที่พลุกพล่านซึ่งตั้งอยู่ริมป่าอันกว้างใหญ่ มีช่างทำขนมปังผู้ต่ำต้อยคนหนึ่งชื่อเอลิซ่า ร้านเบเกอรี่ของเธอที่ประดับประดาด้วยกลิ่นหอมของขนมปังอบสดใหม่และขนมอบแสนหวาน เป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับคนในท้องถิ่นและนักเดินทาง เอลิซาเป็นที่รู้จักไม่เพียงแต่จากขนมแสนอร่อยของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นที่รู้จักจากจิตใจที่ใจดีและจิตใจที่เอื้อเฟื้อของเธอด้วยเช้าวันหนึ่งที่สดใสของฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่ใบไม้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองและสีแดง นักเดินทางที่เหนื่อยล้าก็บังเอิญไปที่ร้านเบเกอรี่ของเอลิซา เขาเป็นชายร่างสูงสวมเสื้อผ้าที่ผุกร่อนและมีกระเป๋าเป้สะพายหลังที่เต็มไปด้วยฝุ่นพาดไหล่ ชื่อของเขาคือเลียม และเขาเดินไปตามถนนมาหลายวัน มองหาสถานที่พักผ่อนและอาหารอุ่น ๆ ให้อิ่มท้องเอลิซาทักทายเลียมด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นและชาร้อนหนึ่งแก้ว เธอมองเห็นความเหนื่อยล้าที่สลักบนใบหน้าของเขาและความหิวโหยในดวงตาของเขา เธอเริ่มเตรียมอาหารมื้ออร่อยให้เขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไม่ว่าจะเป็นขนมปังอบสดใหม่ชิ้นหนาพร้อมเนย ซุปผักแสนอร่อยหนึ่งชาม และพายแอปเปิ้ลเป็นของหวาน
ขณะที่เลียมลิ้มรสอาหารแต่ละคำ จิตวิญญาณของเขาก็เริ่มคลายตัว ความอบอุ่นของร้านเบเกอรี่ รสชาติที่แสนสบายของอาหาร และการต้อนรับอย่างจริงใจของเอไลซาทำให้เขารู้สึกสงบสุขที่เขาไม่เคยรู้สึกมาหลายสัปดาห์แล้ว เขาเล่าเล่าเรื่องราวการเดินทางของเขาระหว่างคำเต็มคำ—ดินแดนอันห่างไกลที่เขาเคยข้าม ผู้คนที่เขาได้พบ และสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาได้เห็น
เอลิซาตั้งใจฟัง ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความเห็นอกเห็นใจ เธอเชื่อมาโดยตลอดว่านักเดินทางทุกคนมีเรื่องราวอยู่ในตัวและรอการแบ่งปัน เมื่อเลียมทานอาหารเสร็จ เขาก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้สะพายหลังและหยิบสมุดบันทึกเล็กๆ ที่เป็นหนังออกมา“นี่สำหรับคุณ” เลียมพูดพร้อมยื่นบันทึกให้เอลิซ่า "เต็มไปด้วยสูตรอาหารจากการเดินทางของฉัน ขนมปังเครื่องเทศจากดินแดนทะเลทราย ทาร์ตเบอร์รี่จากป่าทางตอนเหนือ และแม้แต่ชาผสมพิเศษที่ฉันเรียนรู้จากนักสมุนไพรผู้ชาญฉลาดคนหนึ่งเอลิซาประทับใจกับของขวัญชิ้นนี้ เธอพลิกหน้าต่างๆ ด้วยความประหลาดใจกับภาพร่างที่ซับซ้อนและบันทึกที่เขียนด้วยลายมือซึ่งแสดงรายละเอียดสูตรอาหารแต่ละสูตร มันเป็นขุมทรัพย์แห่งรสชาติและประเพณีจากดินแดนอันห่างไกล ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความร่ำรวยของโลกนอกเหนือจากเมืองเล็กๆ ของพวกเขา
“ขอบคุณ” เอลิซ่ากระซิบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณ "นี่เป็นมากกว่าของขวัญจากสูตรอาหาร แต่เป็นของขวัญแห่งเรื่องราวและการเชื่อมโยง การแบ่งปันช่วงเวลา และทำขนมปังด้วยกัน"
ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น Liam กล่าวคำอำลากับ Eliza และร้านเบเกอรี่ที่กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับเขาในการเดินทางของเขา ขณะที่เขาเดินกลับไปสู่อากาศอันสดชื่นในฤดูใบไม้ร่วง เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันลืมความมีน้ำใจของคนทำขนมปังที่ต้อนรับเขาด้วยอ้อมแขนและทานอาหารมื้ออร่อย
ดังนั้น กลิ่นขนมปังอบสดใหม่ยังคงโชยผ่านร้านเบเกอรี่ของ Eliza ทอเรื่องราวแห่งความอบอุ่นและการต้อนรับทุกคนที่เข้ามา สำหรับในเมืองเล็กๆ ริมป่า Eliza รู้ว่าการรับประทานอาหารร่วมกันเป็นมากกว่าอาหาร มันคือช่วงเวลาแห่งการเชื่อมโยง เป็นเครื่องเตือนใจถึงความเป็นมนุษย์ที่เรามีร่วมกัน และเป็นการเฉลิมฉลองเรื่องราวที่นำพาเรามาพบกัน

อ่านมังงะเรื่องนี้ได้ที่ https://www.madoo-manga.com/




วิทยาลัยเทคโนโลยีโซ่พิสัย
237 หมุู่ 8 ต.คำแก้ว อ.โซ่พิสัย จ.บึงกาฬ 38170 โทรศัพท์ 042-086002 โทรสาร 042-086002