จอห์น เจเมลส์เคอ ผู้ลักพาตัวหญิงสาวและข่มขืนได้รับชื่อมากมายหลังจากที่โลกได้รู้ความจริงเกี่ยวกับอาชญากรรมของเขา ตั้งแต่ “ซีราคิวส์ดันเจี้ยนมาสเตอร์” ไปจนถึง “เอเรียล คาสโตรออฟซีราคิวส์” ตลอดระยะเวลา 15 ปี เจเมลส์เคอได้ลักพาตัว คุมขัง และข่มขืนผู้หญิง 5 คนที่มีอายุตั้งแต่ 14 ถึง 53 ปีอย่างเป็นระบบ

จอห์น เจเมลส์เคอ กลายเป็นซีราคิวส์ดันเจี้ยนมาสเตอร์ได้อย่างไร

จอห์น โธมัส จาเมลสเกเกิดที่เมืองเฟย์เอตต์วิลล์ รัฐนิวยอร์ก เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2478 และเริ่มทำงานในร้านขายของชำในพื้นที่ก่อนจะมาเป็นช่างซ่อมบำรุง ในปี 1959 เขาแต่งงานและมีลูกชาย 3 คนกับภรรยาซึ่งเป็นครู 

จเมลส์เคอ โน้มน้าวให้พ่อของเขาลงทุนในหุ้น และเขากับภรรยาได้รับมรดกก้อนโตเมื่อเขาเสียชีวิต ในปี 2000 จเมลส์เคอ ได้กลายเป็นเศรษฐีเนื่องจากมรดกและทางเลือกการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ 

แต่ถึงแม้เขาจะมั่งคั่ง จเมลส์เคอ รวบรวมขวดและกระป๋องจำนวนมากเพื่อรีไซเคิลและขยะอื่นๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ในปี 1988 เขาเริ่มกักตุนมนุษย์ ในปี 1988 เมื่อภรรยาของ จเมลส์เคอ ล้มป่วย 

เขาจึงคิดค้นวิธีที่เลวทรามเพื่อให้มั่นใจว่าเขาจะได้รับเซ็กส์ที่อาการป่วยของภรรยาของเขาป้องกันได้ จเมลส์เคอ สร้างคุกใต้ดินคอนกรีตใต้พื้นดินสามฟุตนอกบ้านฟาร์มปศุสัตว์ของเขาที่ 7070 ถนนไฮบริดจ์ในเดอวิตต์ซึ่งเป็นย่านหรูของซีราคิวส์

หลุมหลบภัยสูง 8 ฟุต ยาว 24 ฟุต และกว้าง 12 ฟุต เชื่อมต่อกับผนังด้านตะวันออกของชั้นใต้ดินผ่านอุโมงค์สั้นๆ ตามข้อมูลของเว็บซีราคิวส์ การเข้าถึงอุโมงค์แปดฟุตนั้นต้องผ่านประตูเหล็กด้านหลังชั้นเก็บของอุโมงค์

เป็นพื้นที่คลานที่ชื้นแฉะและอึดอัดนำไปสู่ประตูที่ล็อคอีกบานหนึ่ง โดยมีทางเข้าสู่คุกใต้ดินด้วยบันไดสามขั้นขนาดเล็ก เมื่อภรรยาของ จเมลส์เคอ ถึงแก่กรรมในปี 1999 เขาได้จำคุกและปล่อยตัวทาสกามไปแล้ว 3 คน

จเมลส์เคอ ไม่ได้พยายามที่จะให้ความสะดวกสบายแก่เหยื่อของเขาแม้แต่น้อย พวกเขาถูกบังคับให้อยู่ในสภาพที่เสื่อมโทรมและถูกข่มขืนทุกวัน คุกใต้ดินของพวกเขามีที่นอนโฟมและห้องสุขาชั่วคราว เก้าอี้ไม่มีที่นั่งซึ่งวางอยู่เหนือถัง 

เชลยของ จเมลส์เคอ อาบน้ำด้วยสายสวนในอ่างอาบน้ำสีบนดาดฟ้าไม้ยกสูง เมื่อมีปลั๊กท่อระบายน้ำแต่ไม่มีท่อประปา น้ำจึงมารวมกันบนพื้นซีเมนต์ ทำให้เกิดสภาพอับชื้นและขึ้นรา จนกระทั่งระเหยไปในที่สุด ในขณะเดียวกัน วิทยุนาฬิกาและทีวีเชื่อมต่อกับสายต่อที่ลอดผ่านรูเล็กๆ บนกำแพง

การลักพาตัวในเขตชานเมืองของ จอห์น เจเมลส์เคอ

จเมลส์เคอ ขับรถไปตามท้องถนนของซีราคิวส์ เพื่อลักพาตัววัยรุ่นที่หลบหนีและผู้หญิงที่เปราะบาง จับพวกเขาเป็นนักโทษเดี่ยว ทีละคน เขาล่อพวกเขาไปที่รถของเขาโดยเสนอลิฟต์ โดยเลือกเหยื่อจากหลากหลายเชื้อชาติ 

พวกเขารวมถึงเด็กหญิงอายุ 14 ปีที่ถูกพรากไปในปี 1988 และถูกเก็บไว้ในบ่อน้ำเล็กๆ หลังบ้านแม่ของเขา หลังจากนั้นก็ “อัพเกรด” เป็นหลุมหลบภัยแห่งใหม่ของเขา ซึ่งเธออาศัยอยู่เป็นเวลาสองปีครึ่ง

ซีราคิวส์ดันเจี้ยนมาสเตอร์ยังลักพาตัวเด็กหญิงอายุ 14 ปีในปี 1995 ผู้หญิงอายุ 53 ปีในปี 1997 อายุ 26 ปีในปี 2001 และคนสุดท้ายของเขาอายุ 16 ปีในปี 2002 จเมลส์เคอ ควบคุมเหยื่อที่ถูกล่ามโซ่ที่ข้อเท้าของเขาด้วยการข่มขู่และเกมทางจิตใจเพื่อดำเนินการข่มขืนต่อไป 

โดยโน้มน้าวพวกเขาว่าครอบครัวของพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายหากพวกเขาไม่เชื่อฟังเขา จาเมลสเกเล่าให้เหยื่อบางคนฟังว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของแก๊งค้าทาสทางเพศของตำรวจและต้องรับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา จาเมลสกี้ถึงกับส่องตรานายอำเภอที่เขาพบบนถนนเมื่อหลายปีก่อน

จเมลส์เคอ โน้มน้าวเหยื่อบางคนว่ายิ่งพวกเขายอมอ่อนข้อมากเท่าไหร่ “เจ้านาย” ของเขาก็จะปล่อยพวกเขาออกไปเร็วขึ้นเท่านั้น เหยื่อรายหนึ่งซึ่งเป็นผู้ลี้ภัยชาวเวียดนามวัย 53 ปี ซึ่งพูดภาษาอังกฤษได้เล็กน้อย 

ต่อมามีผู้พบเห็นในวิดีโอเทปที่เชื่อว่า “ผู้บังคับบัญชา” เธอควรได้รับการปล่อยตัวตามรายงานของซีเอ็นเอ็น เหยื่อรายที่ 4 ซึ่งปัจจุบันระบุว่าชื่อเจนนิเฟอร์ สปอลดิง ต้องการเขียนจดหมายถึงพ่อแม่ของเธอในปี 2544 เพื่อให้พวกเขารู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ จเมลส์เคอ เห็นด้วย 

แต่เพียงบอกว่าเธอกำลังเข้าคลินิกฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยา เมื่อครอบครัวของเธอได้รับและยืนยันจดหมายจากเธอ ตำรวจก็ปิดคดีคนหายของเธอ ผู้อยู่อาศัยในย่านหรูของ จเมลส์เคอ ไม่รู้เลยว่านักเล่นสเก็ตราคาถูกนอกรีตคือผู้ลักพาตัวที่เบี่ยงเบนและเลี้ยงที่กินไวอากร้าเหมือนขนม 

ในขณะที่การข่มขืนและการอ่านพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมจาก จเมลส์เคอ กลายเป็นบรรทัดฐาน เหยื่อของเขารู้ว่าหากพวกเขาจัดการฆ่าเขาโดยไม่ได้รับรหัสกุญแจในห้องขัง พวกเขาจะถูกฝังไว้ที่นั่นตลอดไป

เมื่อถึงเวลาปล่อยตัว จเมลส์เคอ ได้ปิดตาเหยื่อของเขาก่อนจะปล่อย โดยปล่อยทีละตัวที่สนามบิน ตัวหนึ่งที่บ้านแม่ของเธอ และอีกตัวที่สถานี เกรย์ฮาวด์พร้อมเงินสด 50 ดอลลาร์