มันเป็นคืนเดือนธันวาคมที่หนาวเย็น และฉันยังเป็นเด็ก กองฟืนใกล้จะหมดแล้ว คุณยายของฉันรู้ว่ามันจะไม่คงอยู่จนถึงเช้า
เธอขอให้ลุงของฉันไปเก็บมาจากภูเขา ลุงของฉันพาฉันไปกับเขาและเราก็ขับรถปิกอัพของเขาออกไป
เขาสับฟืนและฉันก็ซ้อนมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ กว่าจะเสร็จ พระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว กระบะก็เต็ม
ระหว่างทางกลับบ้าน พระอาทิตย์หายไปจากท้องฟ้าและมืดมาก เรากำลังขับรถไปตามถนนลูกรังที่ทอดผ่านป่า
ฉันเอนศีรษะพิงหน้าต่างและมองดูเงาของต้นไม้ที่วิ่งผ่านไปขณะที่ดวงดาวระยิบระยับอยู่เหนือพวกเขา
ทันใดนั้นฉันรู้สึกแย่มากที่เราถูกจับตามอง ผมที่หลังคอตั้งขึ้นและความเย็นไหลลงกระดูกสันหลัง
ลุงของฉันมีท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา และเขากำลังจ้องตรงไปข้างหน้า
ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงก๊อก ก๊อก ก๊อก ที่หน้าต่างข้างหลังฉัน
ฉันเริ่มหันกลับไป แต่จู่ๆ ลุงของฉันก็ตะโกนว่า “อย่า!”
ฉันแข็งตัวอย่างสมบูรณ์ หัวใจของฉันเริ่มเต้นเร็ว ลุงของฉันวางเท้าลงบนคันเร่งและเราเริ่มเร่งความเร็ว
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นความกลัวจริงๆ บนใบหน้าของลุงของฉัน